مجموعه داستان خارجی
تنها مایه آرامش تنگو این بود که محل کار پدرش فاصله قابل توجهی از خانه داشت. آنها در منطقه‌ای مسکونی خارج از شهر ایچیکاوا زندگی می‌کردند و مسیرهای کاری پدرش همه در مرکز شهر قرار داشتند. حداقل اینکه تنگو می‌توانست از جمع‌آوری حق اشتراک از خانه دوستانش پرهیز کند. با این حال گهگاه وقتی در مراکز خرید مرکز شهر راه می‌رفتند یکی از همکلاسی‌هایش وسط خیابان به چشمش می‌خورد. وقتی چنین اتفاقی می‌افتاد، پشت پدرش پایین می‌جست که متوجهش نشوند.
صفحه نویسنده
هاروکی موراکامی
۷۶ رمان
موراکامی در ۱۲ ژانویه ۱۹۴۹ در کیوتو ژاپن به دنیا آمد. در سال ۱۹۶۸ به دانشگاه هنرهای نمایشی واسدا رفت. در سال ۱۹۷۱ با همسرش یوکو ازدواج کرد و به گفته خودش در آوریل سال ۱۹۷۴ در هنگام تماشای یک مسابقه بیسبال، ایده اولین کتاب‌اش به آواز باد گوش بسپار به ذهنش رسید. در همان سال یک بار جاز در کوکوبونجی توکیو گشود. در سال ۱۹۷۹ اولین رمانش به آواز باد گوش بسپار منتشر شد و در همان سال جایزه ...
تسوکورو تازاکی بی‌رنگ و سال‌های زیارتش
از ژوئیه سال دوم دانشگاه تا ژانویه همان سال، مردن تنها چیزی بود که تسوکورو تازاکی به آن فکر کرده بود. در این مدت تولد بیست یالگی‌اش را هم پشت سر گذاشته بود، ولی رسیدن به این نقطه عطف مرد‌شدن برایش اهمیتی نداشت. به نظرش خاتمه‌دادن به زندگی طبیعی‌ترین راه حل بود و حتی حالا هم نمی‌توانست بگوید چرا ...
چاقوی شکاری
هاروکی موراکامی (متولد 1949) در ایران کمابیش شناخته شده است. ایشان پرآوازه‌ترین نویسنده ژاپنی معاصر است که حدود ده رمان و چند غیر رمان نوشته و شهرت جهانی کسب کرده است. کافکا، در کرانه و پس از تاریکی با ترجمه همین قلم و چند ترجمه دیگر از او به زبان فارسی منتشر شده است. مجموعه داستان حاضر و مجموعه دیگری ...
مردان بدون زنان
موراکامی در جایی نقل می‌کند: «برای من نوشتن رمان یک چالش و نوشتن داستان کوتاه یک لذت است. اگر نوشتن رمان را به ساختن جنگل تشبیه کنیم، نوشتن داستان کوتاه به مثابه ساختن یک باغ است.» او در این کتاب که موضوع محوری‌اش«تنهایی»ست، از قدرتش برای مشاهده و به تصویر کشیدن زندگی مردانی بهره می‌برد که هر یک به نحوی ...
1 عضو غیروابسته
«من اون‌قدر دوستش دارم که تمام چیزایی که تا حالا برام لذت‌بخش بودن، دیگه در نظرم خسته‌کننده و مسخره‌ان؛ دیگه دلم نمی‌خواد ورزش کنم؛ حوصله ندارم برم لباس بخرم؛ حتی می‌ترسم بشینم پشت پیانو، درش رو باز کنم؛ دیگه میلی به غذا خوردن ندارم؛ ساکت می‌شینم و فقط نگاه می‌کنم. اگر قلب اون بزنه قلب من هم این‌جا می‌زنه؛ درست ...