این یک قانون قدیمی دنیاست، قانونی نانوشته. کسی که چیزی بیش‌تر دارد، در همان حال چیزی کم دارد.
در تمام دنیا هیچ شیوه ی زندگی ای بهتر از این وجود ندارد که پیاده در قصر دنیا سیاحت کنی، راه بروی، برقصی، آواز بخوانی، و بخوانی، کتاب زندگی را بخوانی.
با غریبه‌ها نامهربان نباشید مبادا فرشتگانی باشند در لباس مبدل.
تمام مشکلات دنیا با مفاهیمی مثل خوب و بد،نظم و بی نظمی و تاریکی و روشنایی حل نمی‌شود.
گوشه و کنایه زدن از پست‌ترین کارهاست.
انسان تصویری از دیگران در ذهن خودش ساخته و پرداخته و به تصویر خودش از آن اشخاص فکر می‌کند. و چه بسا افکارش با واقعیت فاصله زیادی داشته باشند.
خوشبختی خودش تصمیم میگیرد کلارا و تو آن را مانند هدیه ای ارزشمند از طرف زندگی دریافت میکنی.
تو باید بذر آن را بپاشی و باعث رویش‌اش شوی. زمانی که دانه‌اش را یافتی ، باید آبیاری‌اش کنی و مراقبش باشی.
بعد بزرگ می‌شود و جایی را از آنِ خویش می‌کند و تو فقط باید به نظاره زیبایی‌اش بنشینی.
من نه بلند پروازم نه جاه طلب،فقط دلم میخواهد کمی نفس بکشم و غذای بهتری بخورم.
نمی‌دونی چقدر احساس تنهایی بده. اونم میون جمعی که می‌دونی هیچ سنخیتی با اونا نداری.