رمان ایرانی
مه‌جبین
مه‌جبین سرش را بالا گرفت و از آن فاصله کم به صورت شاهپور نگاه کرد. از کجا فهمیدی منم مثل تو بهارنارنج دوست دارم؟ شاهپور صورتش را با لبخند پایین آورد. لب‌هایش را کمی بالاتر از پیشلنی او و روی ریشه موهای مه‌جبین گذاشت. او پلک زد. و شاهپور با حالتی خوش از یادآوری خاطرات دور، زمزمه کرد: وقتی جلوی خونه خاتون، چشمم به چشمت افتاد و دعوتم کردی تو. وقتی درو بازگذاشتی و با یه دنیا شرم و خجالت خواستم از کنارت رد شم عطرت پیچید تو سرم. همونجا دلم یه بار دیگه لرزید. وقتی با سینی چای دارچین و لیمو از آشپزخونه بیرون اومدی و قندون نقل بهارنارنج رو گرفتی جلوم و لبخند زدی هوش از سرم پرید...
حاکم (کتاب اول)
هر کسی لایق نیست بر دل، «حاکم» شود. سیاهی و یک‌رنگی را به دنیایی هزار رنگ و وارونه آنان ترجیح می‌دهد. طرد می‌شود. بد می‌شود. تلخ می‌شود.
دل روی دل می‌افتد اما... او درد و تلخی این دلدادگی را میان جان حبس می‌کند. دردها کهنه می‌شوند. ماندگار می‌شوند. زهر می‌شوند.
محکوم است هر روز و هر لحظه تلخی کشنده زهر ...
تباهکار 3 (3 جلدی)
من را دیو سنگدلی می‌خوانند که هنوز انسانیت در او زنده است و نفس می‌کشد به رسم جوانمردی، اما چشمانی که هرز بچرخد روی آهویم را از هم می‌درم. به چشمانش قسم که هرکس کمانش را به سوی او هدف گیرد، تنش را باج می‌گیرم! دیگر هیچ‌یک از آنان مقابلم ادعایی نخواهند داشت! چرا که به اسم گرگ میانشان آمده‌ام! ...