پروفسور آراتا اوزادا، یکی از دانشمندان و کارشناسان علوم تربیتی ژاپن، در سال 1951 از شاگردان دبستانی و دبیرستانی هیروشیما درخواست کرد که خاطرات خود از واقعه شوم فرود بمب اتمی در شهر را به روی کاغذ بیاورند. واکنش‌ها غافلگیرکننده بود: بیش از 2000 کودک و نوجوان به فراخوان او پاسخ دادند. پروفسور اوزادا بخش کوچکی از این گزارش‌ها را در جنگی گرد آورد و منتشر کرد. از آن پس، این جنگ بی‌مانند میلیون‌ها انسان را در سراسر جهان تکان داده است. ارزش این یادداشت‌ها بسی بیش از یک گواهی و گزارش رویدادی مرگبار است: هر یک از آن‌ها در واقع دادخواستی است بر ضد جنگ‌افروزان و در همان حال، هشداری تکان دهنده نسبت به خطر جدی نابودی همگانی در فاجعه‌ای اتمی. و اینک، این شما و این شماری از خاطرات کودکان هیروشیما از روز فرواندازی بمب اتمی!