17 هجا

سبک و سیاق داستان‌های یاماموتو غالبا با هایکوهای ژاپنی مقایسه می‌شود، از این جهت که ترکیبی از آرایه‌های ادبی چون استعاره و صور خیال و کنایه است، با وجود این، به هیچ وجه شرط ایجاز فرو گذاشته نشده و به اطناب و انحراف از موضوع اصلی نزدیک نمی‌شود. در داستان‌هایش به ندرت موضوعاتی می‌یابید که از شناخت مردم عادی فراتر رود. توصیف زندگی روزمره و کشف تازگی در موضوعات عادی، ساده‌گرایی، صراحت بیان، ایماژهای تحریک کننده، و کشف لحظه‌ها و توصیف عناصر طبیعت، بیش از پیش سبکش را به سبک شعری هایکو نزدیک می‌کند و نام مجموعه داستان‌های کوتاه او با عنوان «17 هجا» در واقع برگرفته از ساختار عروضی شعر هایکو ژاپنی است.