مجموعه داستان خارجی
گرگ‌ها بازمی‌گردند (داستان‌های کوتاه آلمانی)
گرگ‌ها باز می‌گردند مجموعه دوازده داستان کوتاه از هشت نویسنده بزرگ آلمانی‌ست. هاینریش بل (برنده نوبل ادبیات)، پاول ارنست (آثار او یادآور مبارزه بر سر درام نو است)، ارنست کرودر (توصیف واقع‌گرایانه در داستان را تحقیر هنر ادبی می‌دانست)، گونتر آیش (در داستان رویکردی واقع‌گرایانه و رئالیستی به شرح و تحلیل جنگ و پیامدهای آن می‌پرداخت) اورسولا ولفل (نگرش تازه‌یی در ادبیات واقع‌گرا به ویژه در ادبیات کودک و نوجوان ابداع کرد)، توماس برنهاد (داستان‌های او پر رمز و راز و متاثر از فلسفه هایدگر و فلسفه زبانی ونگشتاین است) در این مجموعه از داستان‌هایی مختلفی از سبک‌های گوناگون ادبی نویسندگان آلمانی انتخاب شده است تا خواننده فارسی زبان در کنار جذابیت داستان‌ها، بازتاب ادبیات آلمانی را هم شاهد باشد.
صفحه نویسنده
هاینریش بل و دیگران
۶ رمان
Tina Seelig is the executive director for the Stanford Technology Ventures Program (STVP), the entrepreneurship center at Stanford University's School of Engineering. STVP is dedicated to accelerating high-technology entrepreneurship education and creating scholarly research on technology-based firms. STVP provides students from all majors with the entrepreneurial skills needed to use innovations to solve major world problems.Seelig teaches courses on creativity, innovation, and entrepreneurship in the department of Management Science and Engineering, and within the Hasso Plattner Institute of ...
ای کاش
مدت زیادی منتظر آنا شدم، در تاریکی تعداد زیادی سیگار کشیدم. به چیزهای زیادی فکر کردم و وقتی کلید در قفل چرخید، آن‌قدر وحشت کردم که نتوانستم بلند بشوم و چهره‌اش را ببینم. صدای باز شدن در اتاقش را شنیدم، توی اتاق آهسته این طرف و آن طرف می‌رفت. بعد بلند شدم و در پاگرد منتظر ماندم. ناگهان اتاقش را ...
بازگشت به دریاچه ژنو و داستان‌های دیگر آلمانی
جری مثل همیشه بی‌حال روی کف‌پوش اتاق لمیده بود. ناگهان برخاست. گوش‌ها را تیز کرد. به سوی پنجره دوید. از ته دل زوزه‌ای کشید و خودش را به در اتاق رساند. با تمام قدرتش در سر پنجه‌ها چوب را خراشید. سرانجام با ضربه‌ای در را گشود و از پله‌ها پایین پرید. جری یک بار دیگر پارس کرد...
چهره غمگین من
هنگامی که در بندر ایستاده و سرگرم تماشای کاکائی‌ها بودم، چهرة غمگین من نظر پاسبانی را که در آن حوالی گشت می‌زد، جلب کرد. اما ناگهان دستی آمرانه روی شانه‌ام قرار گرفت و صدائی گفت: " آخر به چه دلیل...؟" گفت: " دلیلش کافی است: قیافة غمگین شما." خنده‌ام گرفت. آن‌ها همه مرا یکی پس از دیگری کتک زدند: بازپرس، ...
