رمان ایرانی
سلول 18
«سلول 18» داستان مبارزه است، مبارزه علیه دیکتاتوری محمد‌رضا پهلوی، در روزگاری که ساواک پنجه بر جان جوانان و مبارزین می‌کشید و در شکنجه‌گاه‌هایش می‌کوشید تا کمر دلاوران را خم کند. درویشیان داستان خانواده‌ای را باز می‌گوید که بی‌دلیل به اسارت در می‌آیند و در روز حبس با ددمنشی رژیم رو در رو شده و آگاهی می‌یابد که تنها راه، گسستن بند‌های اسارت و از بین بردن سلطه دیکتاتور است. درویشیان در این اثر البته تا حدی غلوآمیز چهره‌های قصه را تصویر کرده و کوشیده تا مردمان عادی را در روند درگیری با رژیم آبدیده و استوار تصویر نماید.
درشتی
بهار همه‌جا نشسته بود. باد بوی تلخ شکوفه بادام کوهی می آورد. صورتش گل انداخته بود و به زیبایی و ظرافت نانی نازک، شده بود. غرشی بیشه را لرزاند. چند شکوفه از درخت بادام کوهی پرپر زد و روی زمین ریخت. سلیمه هراسان از جا پرید. سه هواپیما اوج می گرفتند. در پس تپه‌ای عبار انفجاری در هوا پهن می‌شد. ...
همراه آهنگ‌های بابام
وقتی که خوشحالیم مادرم خیلی خوب می‌رقصد. زن‌های همسایه با تشت دایره می‌زنند و مادرم رقص کردی می‌کند و رقص شاطری هم بلد است. اما هیچ وقت جلوی پدرم نمی‌رقصد. پدرم هر وقت عصبانی می‌شود به ما می‌گوید:‹‹ای رقاص‌های بی‌آبرو.›› و معلوم است که از رقص بدش می‌آید.
من نمی‌دانم که مادر من که این قدر خوب است چرا هیچ‌وقت عکسش ...
از این ولایت
عید که شد، پیرهن قرمزی با گل‌های آبی برایش دوختند، دست و پایش را حنا بستند و با ویس مراد و خداداد پیش براخاص رفتند. مادربزرگ در آغوشش کشید، و بوییدش. چشم‌هایش کم‌سوتر شده بود. دست‌های زبر مادربزرگ را بوسید. به اسپندهای نخ‌شده، نگاه کرد. به گوشه اتاق نگاه کرد. مادربزرگ چند تا نقل چرک‌آلود که از مدت‌ها قبل نگه ...
