مسافر بی‌توشه و زندگی 1 هنرمند (2 نمایش‌نامه)

در بسیاری از نمایشنامه‌هایش، ژان آنوی مخاطبش را با دو گانگی موثر و ناگزیری میان آرمان‌گرایی و واقع‌گرایی مواجه می‌سازد. پوچیانی می‌گوید:« در آثار آنوی، جایی که این مناقشه حل می‌شود هیچ سطح متوسطی از ابهام وجود ندارد.» این نکته را می‌توان در نمایشنامه مسافر بی‌توشه دید که در آن گاستون، شخصیت اصلی نمایش، یک بازمانده جنگ جهانی اول است که از فراموشی رنج می‌برد. او گذشته‌اش را که مملو از تباهی اخلاقی است، به خاطر نمی‌آورد. این تباهی اخلاقی با پاکی بسیار زیادی که او اکنون به نمایش می‌گذارد، مطلقا مغایرت دارد و تناقضی بر گذشته اوست.