بریده‌هایی از رمان قصه‌های امیرعلی 1

ابوی که همواره معتقد بود سلیقه من در انتخاب البسه مایه سرشکستگی خانواده است،مرا به مغازه آقایی برد که کت و شلوارهایش را با اسم کوچک صدا می‌کرد: سرجیو،جورجیو،ماسیمو،روبرتو و غیره؛جوری که آدم فکر می‌کرد به جای بوتیک،سر تمرین آ ث میلان رفته. قصه‌های امیرعلی 1 امیرعلی نبویان

همانطور که می‌دانیم،مرگ شتری است که در خانه هر بنی بشری می‌نشیند و تا مسافر به مرکب سولر نشود،ول‌کن معامله نیست. حقیر ،نام این نظریه را «نظریه جَمَل» گذاشته‌ام. قصه‌های امیرعلی 1 امیرعلی نبویان

تمام عزیزانی که مادرشان مبتلا به وسواس است و پدرشان به دیسک کمر مصلحتی! مستحضرند که دردناک‌ترین و غم‌آفرین‌ترین آیین نوروزی خانه تکانی است. قصه‌های امیرعلی 1 امیرعلی نبویان

خیلی سخت است و دردناک که در یک داستانی نه سر پیاز باشید نه ته پیاز ،ولی متهم به بوی پیاز. قصه‌های امیرعلی 1 امیرعلی نبویان

اصلا نامبرده به شکل کاملا داوطلبانه‌ای متخصص خوردن ضربه‌های روحی سرگردانی بود که در کوچه و خیابان در حال رفت و آمد بودند! قصه‌های امیرعلی 1 امیرعلی نبویان

دوری علایق و طرز فکر آدم‌های یک نسل،مجال گفتگو،هم اندیشی،کنار هم بودن و ظرفیت پذیرش عقاید مخالف را از بین می‌برد (که برده است) قصه‌های امیرعلی 1 امیرعلی نبویان

بیماری شفا نیافتنی ای که به جان افراد بشر افتاده، این است که تمام شکست‌های ریز و درشت خود را گردن شانس می‌اندازند و البته نقش گاه پررنگ آن را در موفقیت‌های خود، نادیده می‌گیرند. قصه‌های امیرعلی 1 امیرعلی نبویان

در این دوره‌ها عموماً یک کارت سفید رنگ چاپ می‌کشود، با نوشته‌های طلایی که به دلیل نادیده گرفته شدن «کنتراست» اساساً قابل خواندن نیست، ولی اگر کسی حوصله کند و متن این دعوتنامه‌ها را مطالعه کند با بی ربط‌ترین و کم معنی‌ترین جملات، استعاره‌ها و تشبیهات جهان ادبیات مواجه خواهد شد! چیزهایی توی این مایه‌ها که: «دو کبوتر سبکبال، آشیانه عشق می‌سازند و حضور صمیمی شما عزیزان بالای آن درخت خوشبختی، مایه سرافرازی ماست.» یا «امشب در المپیک زندگی دو قهرمان داریم، باشد که میان تشویق‌های بی امان شما مدال طلای سعادت را به گردن بیاویزند.»
جالب اینکه بدون هیچ شرمساری و خجالت، این مهملات را بین فامیل خود تقسیم می‌کنند. قصه‌های امیرعلی 1 امیرعلی نبویان