رمان خارجی - روسیه
«خنده در تاریکی» حرف‌های زیادی برای گفتن دارد، اما شاید بتوان در صدر همه آن‌ها از داستان بی‌خردی انسان ناسپاس، پشت پا زدن به داشته‌های بی‌حد و حساب و سقوط اخلاق و معنویت فردی و اجتماعی سخن گفت. زبان چندلایه، پراستعاره و عمیق ناباکوف در این کتاب داستان جاودانه‌ای را خلق می‌کند که مخاطبین و خوانندگانش متعلق به دوره و زمان به خصوصی نیستند، داستانی که همیشه خواندنی، تازه و گیراست...
صفحه نویسنده
ولادیمیر ناباکوف
۲۴ رمان
ولادیمیر ولادیمیرویچ ناباکوف نویسنده رمان، داستان کوتاه، مترجم و منتقد چندزبانه روسی-آمریکایی بود. وی اولین شعرش را در سن ۱۵ سالگی نوشت و قبل از فارغ‌التحصیلی از مدرسه تنیشف، ۲ جلد کتاب شعر چاپ کرده بود.
ناباکوف تحصیلات خود را در دانشگاه کمبریج گذراند و چند سال پس از تبعید اجباری در اروپا، در سال ۱۹۴۰ به آمریکا رفت و تا پایان عمر خود آنجا ماند. ناباکوف با انتشار رمان لولیتا به اوج شهرت رسید. ناباکوف این رمان را در سال ...
آتش کم‌فروغ
آتش کم‌فروغ به گفته برخی از منتقدان، برجسته‌ترین اثر ولادیمیر ناباکوف است که در سال 1962 برای اولین بار انتشار یافت و از همان ابتدا با تجلیل فراوان روبرو شد. این اثر از آن دست کارهاست که به چند بار خواندن نیاز دارد و خواننده دقیق با هر بار خواندن این اثر به اندیشه‌هایی تازه بر می‌خورد.
از زمان انتشار این ...
ناامیدی
ولادیمیر ناباکوف، یکی از استادان نثر که دارای سبکی شاخص در رمان بود، در سال 1899 در سنت پترزبورگ به دنیا آمد.
ناباکوف رمان ناامیدی را که در سال‌های جوانی نوشته بود سی سال پس از انتشار بار دیگر بازنویسی کرد. این رمان روایت زندگی و سقوط مردی به نام هرمن است. ماجرایی ابتکارآمیز که در آن یک مرد همزاد خود ...
سرزمین دروغین
ولادیمیر ناباکوف نویسنده رمان و داستان کوتاه، مترجم و منتقد چند زبانه روسی آمریکایی بود. وی اولین شعرش را در زمان 15 سالگی نوشت و قبل از فارغ‌التحصیلی از مدرسه تنیشف، 2 جلد کتاب شعر چاپ کرد. ناباکوف تحصیلات خود را در دانشگاه کمبریج گذراند و چند سال پس از تبعید اجباری در اروپا، در سال 1940 به آمریکا رفت ...
دعوت به مراسم گردن‌زنی
دعوت به مراسم گردن‌زنی، روایت ابتذالی سازمان یافته است که هدف غاییش سلب هویت از انسان کنونی است. سین سیناتوس (نامی که هر شخص ممکنی را به ذهن می‌‌آورد) همچون انسانی صاحب هویت، زندانی چنین نظامی است. نظامی سراپا صحنه‌سازی شده، رنگ‌آمیزی شده و باسمه‌ای که کوچک‌ترین «هستی» مستقلی را برنمی‌تابد و همه را یکسان، یکدست و بی‌رمز و راز ...
ناتاشا
ناتاشا روی پله‌ها با همسایه‌اش، بارون وولف، ساکن آن طرف سرسرا برخورد کرد. کمابیش کاهلانه از پله‌های لخت چوبی بالا می‌رفت. دستش را با ملایمت روی نرده‌های پلکان می‌کشید و به نرمی از میان دندان‌ها سوت می‌زد. «با این عجله کجا می‌ری ناتاشا؟»
«داروخانه، که نسخه پدر رو بپیچم. دکتر الان این‌جا بود. پدر بهتره.»
«آه، این خبر خوبیه.»