سیل ساکن تفکرات اذهان بی‌خودی ناآرام

خیلی از ما دوست‌های خیالی داریم. کسی اون‌ها رو نمی‌بینه ولی ما با اونا بازی می‌کنیم. ماشین‌بازی. عروسک‌بازی. خاله‌بازی. دکتر... ها هم کاری نمی‌تونن بکنن، چون اون‌ها وجود ندارن که بشه کاریشون کرد. ما کم‌کم بزرگ می‌شیم و کمتر کسیه که بدونه موجودات خیالی ما هم با ما بزرگ می‌شن... در دوران نوجوانی سعی می‌کنیم زیاد تحویلشون نگیریم. چون داریم یاد می‌گیریم منطقی رفتار کنیم. مثل آدم‌های عاقل. ولی کیه که ندونه اونی که عابر بانک‌مون رو قایم می‌کنه، اونی که دم به دقیقه شناسنامه‌مون رو، کارت بسیجمون رو، کارت مترومون رو، حتی کارت عروسی‌مون رو گم و گور می‌کنه چیزی بیشتر از یه موجود خیالیه...